DOGE zawsze był skazany na zagładę

Jestem pewien, że DOGE będzie miało długą historię jako podręcznikowa definicja przesadnych obietnic i niedotrzymywania obietnic. Było wiele powodów, aby być sceptycznym co do ich szans na osiągnięcie celów. Ale chcę się skupić na prostych realiach, których DOGE nie zmieniło – i nie mogło zmienić.

W 2024 r. wydatki federalne wyniosły 6,8 biliona dolarów. Z tych 6,8 biliona dolarów 4,1 biliona dolarów stanowiły tak zwane wydatki obowiązkowe – wydatki na programy, które są uwzględnione w obowiązującym prawie. Ponad 3 biliony dolarów z tych 4,1 biliona dolarów trafiło do Social Security , Medicare i Medicaid. Teraz bez wątpienia w każdym z tych programów dochodzi do oszustw i nadużyć. Ale nawet gdyby DOGE mógł idealnie wyeliminować 100% tych oszustw, nie dałoby to wiele w obliczu tych 3 bilionów dolarów. A ludzie z DOGE po prostu nie mieli instytucjonalnej wiedzy potrzebnej do dokładnego zidentyfikowania wielu rzeczy, które były lub nie były oszustwem lub marnotrawstwem. W każdym systemie zawsze będą rzeczy, które dla osoby z zewnątrz wyglądają jak uderzające i dramatyczne anomalie, ale w rzeczywistości mają całkowicie przyziemne wyjaśnienie. Wiele wczesnych, dramatycznych oświadczeń Elona Muska, takich jak twierdzenia, że ​​aktywnych kont Social Security jest więcej niż całkowitej populacji amerykańskiej, było po prostu przykładami jego mylenia się z powodu braku zrozumienia podstaw. Tak więc ich lawinowe działania zmierzające do wprowadzenia obowiązkowych wydatków nigdy nie były obiecującą drogą.

Odsetki od długu, choć technicznie nie są obowiązkowe w rozumieniu zdefiniowanym powyżej, nie są też dokładnie opcjonalne, chyba że decydenci uważają, że Stany Zjednoczone potrzebują kolejnej redukcji swojego ratingu kredytowego. Te odsetki stanowiły kolejne 900 miliardów dolarów w budżecie na 2024 r.

Pozostaje łącznie 1,8 biliona dolarów w tak zwanych wydatkach uznaniowych . Cały budżet wojskowy na operacje, konserwację, pensje żołnierzy i wszystko inne stanowi nieco mniej niż połowę budżetu uznaniowego. Jeśli chodzi o pozostałą połowę wydatków uznaniowych – wystarczy spojrzeć na infografikę podaną powyżej i zobaczyć, jak ta połowa jest podzielona. Podczas gdy wydatki uznaniowe mogą wydawać się najłatwiejsze do zdobycia, prosty fakt jest taki, że nawet ogromne cięcia w tym obszarze nie zrobią wiele, aby zmniejszyć deficyt. Na przykład co jakiś czas można zobaczyć doniesienia o tym, jak miliony dolarów pieniędzy podatników zostały wydane na jakieś komicznie absurdalnie brzmiące badanie, takie jak to, czy zachowanie godowe błazenków ulega zmianie, jeśli pokaże się im nagranie wideo z klaunami cyrkowymi lub coś takiego. (Żeby było jasne, to jest całkowicie wyimaginowane badanie, które wymyśliłem dla komicznego efektu, a nie coś, co kiedykolwiek zostało zrobione, nie mówiąc już o finansowaniu z pieniędzy podatników. (Mam nadzieję.)) I ta wiadomość stanie się ulubionym przykładem marnotrawnych wydatków rządowych na jakiś czas. Ale nauka, przestrzeń kosmiczna i technologia jako łączna kategoria stanowią łącznie tylko 41 miliardów dolarów – tylko około 2% wydatków uznaniowych i około 0,6% budżetu federalnego. Pozbądź się finansowania tego badania nad błazenkami i tysiąca innych podobnych, a nadal nie zrobisz wgniecenia w deficycie. To dobry ruch, jeśli chcesz tworzyć efektowne nagłówki i maksymalizować zasięg medialny. Ale jeśli poważnie myślisz o naprawie deficytu, zajęcie się badaniami nad błazenkami nie znajdzie się nawet na liście 100 priorytetów.

Aby poważnie zmniejszyć deficyt federalny, konieczne będą poważne redukcje obowiązkowych wydatków, które stanowią większość wydatków federalnych. Każdy, kto mówi, że chce zmniejszyć wydatki federalne, ale nie chce mówić o wprowadzaniu poważnych zmian w ubezpieczeniach społecznych, Medicare, Medicaid i wydatkach wojskowych, jest od początku skazany na porażkę. Wszystkie te programy są bardzo popularne. Głupie badania nad błazenkami są o wiele łatwiejszymi celami. Każdy polityk, który chce poważnie zająć się wydatkami federalnymi, powinien skupić się na pierwszym. Ale polityk, którego priorytetem jest reelekcja, spędzi większość czasu, mówiąc o drugim.