De nieuwe regering en staatshervorming

De inauguratiespeech van de premier en de uitstekende keuze van professor Gonçalo Matias als minister met de uitdaging van de staatshervorming hebben dit probleem opnieuw centraal gesteld. In de socialistische meerderheden sinds 2015 bestond dit probleem niet en de belangrijkste veranderingen hebben alleen maar geleid tot een toename van het aantal werknemers, een toename van de uitgaven en een concentratie van diensten, zoals gebeurde in de gezondheidszorg.

Deze inzet wordt door iedereen als noodzakelijk en actueel beschouwd, aangezien elke burger, elke gemeenschap en elk bedrijf in zijn dagelijks leven ervaart dat zijn energie, talent en zelfs zijn rechten niet als een partner van de staat worden beschouwd, maar als een obstakel en soms zelfs als een tegenstander. Het is dan ook begrijpelijk dat commentatoren en politici zich vermenigvuldigen in voorstellen en ideeën, richtingen en reflecties, waardoor een ware "wolk " van veranderingsvectoren ontstaat, die elk een hogere prioriteit hebben dan de andere.

2 Welke routekaart?

Daarom kan het nuttig zijn om de volgende fundamentele vraag te stellen: kunnen we een routekaart voorstellen voor de mythische en gewenste staatshervorming?

Het is goed om te beseffen dat de staat bestaat uit talloze organisaties die worden bestuurd door meerdere en complexe wettelijke en regelgevende kaders. Deze organisaties zijn erop gericht om een ​​reeks functies uit te voeren met behulp van enorme materiële en menselijke hulpbronnen via processen en procedures. Het doel hiervan is om waarde te genereren voor gemeenschappen, burgers en bedrijven.

Daarom is de routekaart die doorgaans wordt voorgesteld gebaseerd op de volgende vier vragen:

1. Welke functies heeft de staat?
2. Wat is de morfologie van staatsorganisaties?
3. Welke beoordeling geven jullie van de resultaten?
4. Welke modernisering van processen?

3 Welke voorbeelden?

Ik verwacht dat er de komende jaren meerdere mogelijkheden zullen zijn om opties te bespreken en resultaten te evalueren. Om de lezer geïnteresseerd en nieuwsgierig te houden, wil ik graag persoonlijke ervaringen delen die ik heb meegemaakt. Sommige waren succesvol, andere waren mislukkingen.

Welke functies?

In 2005-2006, toen ik toen voorzitter van de INA was, werden de taken van de staat heroverwogen en werden nutteloze functies afgeschaft, zoals de privatisering van het notariaat, zoals Nuno Morais Sarmento deze week op CNN vertelde. Ik geloof dat de jongere generatie zich de kruisweg van de oude notarissen nog herinnert en ik ken geen klachten of gezucht over dit nieuwe model!

Welke morfologie?

De digitale economie en de huidige wereld van de netwerksamenleving suggereren dat overheidsorganen gestructureerd moeten worden in een netwerk, gespecialiseerd in hun functies en van gemiddelde omvang, zoals ik vorige week aangaf in een lezing op uitnodiging van de voorzitter van de INA, die mij zeer vereerd heeft en die te zien is op het betreffende YouTube-kanaal. Dit was echter een complete mislukking, aangezien de evolutie die de afgelopen tien jaar is ingezet juist het tegenovergestelde was en gigantische organisaties heeft gecreëerd, zoals in de gezondheidssector, met de duidelijke resultaten die we kunnen zien in de ULS van Santa Maria. Helaas begon deze ontwikkeling in feite met de fusie van ziekenhuizen tot ziekenhuiscentra in Correia de Campos in 2007/8.

Welke beoordeling?

Onze staatswereld omvat, in alle sectoren, gevallen van uitmuntendheid, andere van gemiddelde kwaliteit en sommige van de slechtste kwaliteit. Een objectieve en onafhankelijke beoordeling, bekend bij de burgers, zal daarom essentieel zijn om de eerstgenoemden te belonen en de rest te corrigeren. Zo heb ik eraan bijgedragen dat elke instantie verplicht is om haar activiteitenplan en de resultaten van haar beoordeling objectief en onafhankelijk te publiceren. Welke resultaten? De wetgeving is gepubliceerd, maar de meeste mensen houden zich er niet aan! Waarom? De regering heeft er ook geen aandacht aan besteed: waarom?

Welke processen?

Een van de nationale trauma's is de lastige pelgrimstocht die elke burger of bedrijf moet ondernemen om een ​​vergunning te verkrijgen voor een nieuwbouwproject of een simpele renovatie, met jarenlange vertragingen die concurreren met de traagheid van onze rechtbanken. In 1996 werd ik gevraagd om mee te werken aan het Expo 98-project en een van de grootste problemen was om snel en kwalitatief goede vergunningen te verkrijgen, zodat de verschillende bouwprojecten, sommige voor de tentoonstelling, andere voor woningen en weer andere voor commerciële doeleinden, mogelijk werden. Met de actieve tussenkomst van het CML werd een management- en projectstructuur ontwikkeld, gebaseerd op onpartijdige en moderne besluitvormingsprocessen en -modellen. De resultaten zijn bekend en inderdaad uitstekend! Kortom, dit trauma is oplosbaar!

4 Laatste suggestie

Velen hebben relevante ervaringen en casussen omtrent de staatshervorming, en ik hoop dan ook dat dit artikel aanspoort om die te delen. Dit onderwerp, dat de afgelopen tien jaar bijna verboden was, staat nu weer op de agenda van de nationale debatten!