Wat de EU wel en niet moet doen in het bankwezen. Angeloni spreekt


Ignatius Angeloni (Ansa)
het interview
De grootste Italiaanse banken sluiten het eerste kwartaal af met stijgende winsten, dankzij hogere commissies en handel. Ondertussen wordt er steeds heviger gefuseerd. Wat is de rol van de overheid? "Het is zelfs energieker en explicieter dan in andere landen in Europa", zegt de econoom.
Over hetzelfde onderwerp:
De gevreesde gevolgen van dalende rentetarieven zijn uitgebleven . Als we kijken naar de eerste kwartaalcijfers van de grootste Italiaanse banken (Unicredit ontbreekt, aangezien er zondag een bestuursvergadering is belegd die behoorlijk gespannen belooft te worden, aangezien enkele directeuren CEO Andrea Orcel willen vragen om verantwoording af te leggen over de groeistrategie nadat Rome het overnamebod op Banco Bpm heeft stopgezet), lijkt het erop dat de gouden eeuw voortduurt: van Intesa Sanpaolo tot Banco Bpm, van Bper tot Mps, overal groeien de winsten vergeleken met dezelfde periode in 2024. Hoe is dit te verklaren? "Als je goed kijkt, zie je dat de rentemarges zijn gekrompen, zoals je mag verwachten in een fase waarin de ECB-rentes zijn verlaagd", aldus econoom Ignazio Angeloni in Il Foglio. “ Maar de banken hebben het negatieve effect op de rekeningen ruimschoots gecompenseerd door de hogere commissies, die zich eens te meer bevestigen als het meest dynamische en veelbelovende onderdeel van het Italiaanse banklandschap.”
In de praktijk minder winst uit traditionele kredietactiviteiten en meer uit particulier vermogensbeheer? “Precies, maar ik zou een component vanuit de aandelenhandel niet uitsluiten, gezien de hoge volatiliteit van de markten die het eerste kwartaal van dit jaar heeft gekenmerkt.” De cijfers zijn goed, maar de instellingen concurreren ook om zichzelf sterk te tonen in een scenario waarin sommigen van hen als prooi en anderen als roofdier worden gezien. Bent u het eens met degenen die vinden dat er te veel verwarring is? "Ik zou zeggen dat banken, die solider, winstgevender en gezonder zijn dan voorheen, proberen uit te breiden in Italië en internationaal. Maar ze stuiten op problemen op het gebied van regelgeving, met name de Europese, die grensoverschrijdende fusies niet vergemakkelijken, en op politiek vlak." Beschouwt u de inmenging van de Italiaanse overheid in de lopende spelen als een noviteit? “Er is in het verleden wel een zeker activisme te bespeuren bij het sturen van de dynamiek in de bankensector, maar het lijkt mij dat de rol van deze regering energieker en explicieter is, zelfs vergeleken met andere landen in Europa.” Duitsland heeft zichzelf echter gebarricadeerd met de overname van Commerzbank door Unicredit. "Het is waar, we hebben de ontmoedigde reactie van de Duitse regering gezien, overigens alleen verbaal, op de interventie van Unicredit bij Commerzbank. We hopen dat de nieuwe regering van koers verandert. Maar de laatste tijd zijn de interventies in Italië om de consolidatie te begeleiden frequenter en systematischer."
Doelt u op de zaak Unicredit-Banco Bpm? Denkt u dat er voorwaarden zijn voor interventie door de Europese Commissie? De huidige EU-regels inzake fusies lijken mij duidelijk en bieden een bank de ruimte om bij de Commissie in beroep te gaan indien er belemmeringen voor een overname zijn opgeworpen. Als we risico's voor de nationale veiligheid uitsluiten, zouden de interventies in andere gevallen door de regeringen met de Commissie moeten worden besproken en in ieder geval hebben nationale wetten geen voorrang op Europees recht. Bent u van mening dat fusies alleen tussen gelijksoortige entiteiten moeten plaatsvinden, bijvoorbeeld tussen commerciële banken en niets anders, of is het een goede zaak dat er gemengde fusies zijn, zelfs bij entiteiten die meer gericht zijn op vermogensbeheer en investment banking? Hierover wordt gesproken in verband met de zaak Mediobanca-Mps-Banca Generali. Ik denk dat een hybride fusie goed zou kunnen werken, richting het universele bankmodel dat Europa doorgaans aanmoedigt. Maar ik denk dat in de regel de grotere entiteit, qua balansomvang en kapitalisatie, de kleinere zou moeten overnemen. Anders nemen de risico's toe. Het was precies dit ‘gemengde model’ dat de Europese toezichthouders voor ogen hadden toen ze het zogenaamde Deense Compromis, de prikkel voor fusies tussen banken en verzekeringsmaatschappijen, versterkten. Maar toen sprak de ECB zich tegen de Banco Bpm-Anima uit, wat bij de exploitanten voor een zekere onzekerheid zorgde. Ik moet zeggen dat het standpunt van de ECB in dit geval mij ook verraste. Een beslissing die naar mijn mening niet duidelijk is. Ik hoop dat er met de tijd een heroverweging komt .
Meer over deze onderwerpen:
ilmanifesto