Groot-Brittannië heeft een inflatieprobleem en we moeten stoppen met het erger te maken: SIMON LAMBERT
Bijgewerkt:
Groot-Brittannië kampt met inflatieproblemen . Nieuwe cijfers van het ONS lieten zien dat de consumentenprijsinflatie in augustus op 3,8 procent bleef steken, ruim boven de doelstelling van 2 procent.
De inflatie ligt ook aanzienlijk hoger dan de 2,9 procent in de VS en de 2,1 procent in de eurozone.
Dit is jammer voor zowel de minister van Financiën als de Bank of England, die vandaag haar nieuwste rentebesluit bekendmaakt.
Het is slecht nieuws voor Rachel Reeves. Hoewel ze beweert dat ze 'vastbesloten is om de kosten te verlagen en mensen te ondersteunen die te maken hebben met hogere rekeningen', worden haar beleidsmaatregelen ervan beschuldigd de prijzen op te drijven.
En dat is slecht nieuws voor de Bank of England, want het hoeft er niet op te lijken dat ze opnieuw het slachtoffer is van inflatie.
Er wordt algemeen verwacht dat het Monetair Beleidscomité van de Bank de basisrente vandaag ongewijzigd zal laten op 4 procent. De inflatiecijfers zullen daar nauwelijks invloed op hebben.
Het heeft echter wel de verwachtingen van een nieuwe renteverlaging in 2025 getemperd. En als er dan toch een verlaging komt, voorspellen de markten nu dat die pas in december zal plaatsvinden.
Eerder dit jaar was de Bank of England relatief optimistisch over de stijgende kosten van levensonderhoud. Ze gaf aan dat ze tevreden was met een kortetermijnstijging en dat ze verwachtte dat deze zou afnemen en de inflatieverwachtingen van burgers en bedrijven niet zou doen toenemen.
Nu lijken de rentebepalers zich meer zorgen te maken. Met de vertragende economie en de stijgende werkloosheid had een renteverlaging vorige maand een uitgemaakte zaak moeten zijn, maar in plaats daarvan werd de verlaging met 5-4 doorgevoerd.
Dat besluit werd pas genomen nadat er nog een tweede keer gestemd moest worden. Er waren namelijk vier stemmen voor het voorstel om het voorstel te behouden, evenveel stemmen voor een verlaging van 0,25 procent en één stem voor een verlaging van 0,5 procent.
Een Economic Update-rapport van de bibliotheek van het Lagerhuis van eind augustus bracht de problemen aan het licht waarmee de Bank of England en Rachel Reeves kampen.
Er werd gezegd dat er weliswaar 'tekenen van een geleidelijke economische vertraging' waren, maar ook 'tekenen van aanhoudende inflatie'.
Dat laatste is nu precies wat de Bank of England wil vermijden. Het laatste inflatierapport doet de bank in dat opzicht ook geen goed.
De tijdelijke stijging van de energieprijzen en de hogere arbeidskosten, die men met vertrouwen tegemoet zag, is nu verschoven naar inflatie, aangewakkerd door voedselprijzen, die jaarlijks met 5,1 procent stijgen. En de inflatie van boodschappen is iets wat mensen echt merken.
De Bank verwacht dat de inflatie de komende maanden een piek zal bereiken van 4 procent en daarna zal dalen, maar pas rond medio 2027 weer op het doel van 2 procent zal uitkomen.
Helaas zijn mensen en bedrijven er niet helemaal van overtuigd dat dit niet al te rooskleurig is, nu de stijging van de kosten van levensonderhoud nog vers in het geheugen ligt en er knagende twijfels bestaan over de recente inflatiecijfers van de bank.
De inflatie in het Verenigd Koninkrijk is aanzienlijk hoger dan in onze G7-landen, waaronder de VS.
Het rapport van het Lagerhuis wees ook op een ander vervelend feit. Het stelde: 'Er zijn ook tekenen dat het VK een internationale uitschieter wordt, met de hoogste inflatie van de G7 en een hogere inflatie dan de gemiddelden van de EU en de eurozone.'
Zoals hierboven vermeld, ligt onze inflatie van 3,8 procent aanzienlijk hoger dan de Amerikaanse inflatie van 2,9 procent. Dit ondanks het feit dat de Amerikaanse economie een veel betere jaarlijkse groei van 2,1 procent kent en te maken heeft met de inflatoire effecten van het lukrake tariefbeleid van president Trump.
Ondertussen kent de eurozone ook een iets hogere BBP-groei van 1,5 procent dan de 1,2 procent van het Verenigd Koninkrijk en een lagere inflatie.
Om eerlijk te zijn groeien sommige grote spelers veel langzamer dan wij: Duitsland heeft een jaarlijkse BBP-groei van 0,2 procent, Frankrijk van 0,8 procent en Italië van 0,4 procent. Spanje heeft echter een groei van 2,8 procent en een inflatie van slechts 2,7 procent.
Het idee dat Groot-Brittannië een diepgeworteld inflatieprobleem heeft, wordt weerspiegeld in de rendementen op staatsobligaties.
Tienjarige Britse staatsobligaties noteren een rendement van ongeveer 4,6 procent, vergeleken met 4 procent voor de VS, 2,6 procent voor Duitsland, 3,5 procent voor Frankrijk, 3,5 procent voor Italië en 3,2 procent voor Spanje.
Zelfs de Griekse tienjarige staatsschuld kent een lager rentepercentage van 3,3 procent, terwijl de inflatie 3,1 procent bedraagt en de jaarlijkse BBP-groei 1,7 procent.
Een deel van ons huidige inflatieprobleem is door onszelf veroorzaakt. Rachel Reeves maakte een misstap door tegelijkertijd de sociale zekerheid en het minimumloon te verhogen – en forse loonsverhogingen in de publieke sector door te voeren.
Bedrijven hebben banen geschrapt en een deel van de kosten doorberekend aan klanten, of dat nu andere bedrijven of consumenten zijn. Een verontrustend rapport van Lloyds' UK Sector Tracker stelt echter dat ze het doorberekenen van sommige kosten hebben uitgesteld , dus er zouden nog ergere ontwikkelingen kunnen komen.
We zitten nu twee maanden lang in een impasse waarin wordt gespeculeerd over wat de minister van Financiën gaat doen om de Britse financiën te herstellen en haar eigen financiële 'zwarte gat' in de begroting op te lossen.
Dat is wel het laatste wat huishoudens, bedrijven en de economie nodig hebben.
Wat Groot-Brittannië moet doen, is ophouden het leven moeilijker te maken voor bedrijven, werknemers, boeren, winkeliers, restaurants, pubs, gezinnen... en ga zo maar door.
Hoe eerder we het onder controle krijgen, hoe beter.
This İs Money
