Kryzys dyplomatyczny z Algierią: trzy pytania o porozumienie z 1968 r., podważane przez część prawicy i skrajnej prawicy

Kryzys między Francją a Algierią został zaproszony na Targi Rolne w poniedziałek 24 lutego. Podczas wizyty premier uznał za „nie do przyjęcia” fakt, że Algieria „dziesięciokrotnie” odmawiała przyjęcia z powrotem zamachowca z Miluzy . Podejrzany o atak nożem, w wyniku którego jedna osoba zginęła, a pięć zostało rannych w sobotę w Miluzie , urodził się w Algierii i podlegał nakazowi opuszczenia terytorium (OQTF). Jednak Algieria „dziesięciokrotnie odmawiała przyjęcia go z powrotem na swoje terytorium” – powiedział w ten weekend minister spraw wewnętrznych. Od tego czasu kilku liderów politycznych wezwało Francję do wypowiedzenia porozumienia z 1968 r. zawartego między Paryżem a Algierem, które reguluje wjazd, pobyt i zatrudnienie Algierczyków we Francji.

1 Czym jest porozumienie z 1968 roku?

To porozumienie, stosunkowo mało znane we Francji, zostało podpisane w grudniu 1968 roku, sześć lat po zakończeniu wojny algierskiej i porozumień z Évian. Zainicjowane pod przewodnictwem generała de Gaulle'a porozumienie ułatwia osiedlenie się algierskich pracowników we Francji (do 35 000 osób rocznie) wraz z ich rodzinami i przyznaje im specjalny status. Z tego powodu Algierczycy podlegają we Francji szczególnym zasadom, w przeciwieństwie do obywateli innych krajów na świecie. Ułatwiony został im na przykład wjazd na terytorium Francji, szybszy jest dostęp do zezwoleń na pobyt ważnych przez 10 lat, a także przysługuje im swoboda przedsiębiorczości w celu wykonywania działalności gospodarczej lub wolnego zawodu.

Porozumienie z 1968 roku było rewidowane trzy razy: w latach 1985, 1994 i 2001, ale jego główne zasady i wyjątki od prawa zwyczajowego zostały utrzymane. Ponadto, jako że umowa ta jest traktatem międzynarodowym, ma ona większą wartość niż przepisy krajowe, zgodnie z zapisami Konstytucji. Zgodnie z tą umową Algierczycy mieszkający we Francji nie podlegają najnowszym ustawom dotyczącym imigracji.

2 Jakie jest stanowisko rządu w sprawie porozumienia z 1968 roku?

W poniedziałek, na stoiskach Targów Rolnych, François Bayrou protestował przeciwko „niedopuszczalnej” odmowie przyjęcia z powrotem zamachowca z Miluzy, Algierczyka, który został zmuszony do opuszczenia terytorium Francji. „W najbliższych dniach będziemy się spotykać, aby zadać to pytanie: Francja, francuski wymiar sprawiedliwości, obrona naszego bezpieczeństwa, to wymaga stanowczego stwierdzenia, że ​​nie możemy zaakceptować sytuacji, która została stworzona” – oświadczył premier.

W środę odbędzie się posiedzenie rządu w sprawie imigracji. Planowano to przed atakiem w Miluzie, ale środki wymierzone w Algierię zostaną tam omówione. Na przykład Bruno Retailleau, minister spraw wewnętrznych, chce uchylenia umowy z 1968 r. zawartej między Francją a Algierią. Rzecznik rządu potwierdził w poniedziałek, że ten element zostanie wzięty pod uwagę.

3 Co na ten temat mówi opozycja?

Również na Salon de l'agriculture, w tym samym czasie co François Bayrou w poniedziałek, Jordan Bardella, przewodniczący Narodowego Zgromadzenia, wezwał rząd do zwiększenia wysiłków: „Musimy odważyć się na dyplomatyczne przepychanki. A teraz, jeśli rząd będzie konsekwentny, musimy zapewnić, że nie zostaną wydane żadne wizy obywatelom Algierii, dopóki Algieria nie przyjmie z powrotem tych niepożądanych i swoich obywateli zagranicznych, w szczególności nielegalnych imigrantów”.

Kwestionowanie porozumienia z 1968 r., czego domaga się część prawicy i skrajna prawica, jest wręcz przeciwnie uważane przez lewicę za bardzo zły pomysł, potępiającą instrumentalizację tego porozumienia. „Nie rozwiążemy niczego prowokacyjnymi oświadczeniami w telewizji” – uważa komunistyczny senator Ian Brossat. Wszystko to na tle kłamstw, jak twierdzi: „Wmawia się nam, że porozumienia z 1968 r. doprowadziły do ​​masowej migracji Algierczyków do Francji, a rzeczywistość wcale taka nie jest. Na przykład udział Algierczyków w imigracji do Francji jest mniej więcej taki sam jak udział Marokańczyków”.

Ponadto, potępienie porozumienia z 1968 r. nie rozwiąże problemu OQTF, uważa poseł PS Arthur Delaporte: „To nie dlatego, że potępiamy porozumienie, rozwiążemy problem odmowy OQTF. Tak więc, w rzeczywistości, nie możemy uczynić porozumienia przyczyną czegoś, co jest przede wszystkim związane z problemem stosunków dyplomatycznych”. Socjaliści wzywają do ponownego nawiązania bardziej serdecznych stosunków dyplomatycznych. „To również wiąże się ze zmianą twojej algierskiej strony” – mówi Arthur Delaporte.