Umiejętności Trumpa w zawieraniu transakcji tracą swój blask

Handlowiec zdolny do zawierania najbardziej nieoczekiwanych transakcji: to wizerunek, na którym Donald Trump częściowo zbudował swoją reputację polityczną, ale który negocjacje w sprawie ceł i handlu z Putinem i NATO mogą zszargać, jeśli się nie powiodą. Decydując się na agresywną strategię dopłat karnych , prezydent USA chciał wywrzeć wystarczającą presję na partnerów handlowych Stanów Zjednoczonych, aby zmusić ich do kupowania większej ilości amerykańskich produktów.

Cel ogłoszony przez jego zespół to „90 porozumień w 90 dni”, czyli tyle, ile miała trwać planowana przerwa po ogłoszeniu „wzajemnych” ceł na początku kwietnia. Do tej pory podpisano jednak tylko dwa porozumienia. Sytuacja ta skłoniła prezydenta USA do odroczenia wejścia w życie dopłat celnych do 1 sierpnia , co stanowiło kolejny krok wstecz po ogłoszeniu z 2 kwietnia, co ożywiło teorię TACO, głoszącą, że „Trump zawsze tchórzy”, popularną na Wall Street.

Teoria ta wywołała gniew Donalda Trumpa , który we wtorek zapewnił, że data wejścia w życie ustawy była planowana na sierpień. „Nie wprowadziłem żadnych zmian, co najwyżej doprecyzowałem” – oświadczył podczas posiedzenia gabinetu. Aby nadać swoim oświadczeniom głębszego znaczenia, prezydent USA wysłał w tym tygodniu około dwudziestu listów, w szczególności do Unii Europejskiej, Kanady i Meksyku, ogłaszając wprowadzenie ceł na ich produkty.

Według Inu Manak, badaczki polityki handlowej w Radzie Stosunków Zagranicznych, te pisma „są wybranym przez Trumpa sposobem walki z tą teorią”. Donald Trump „chce pokazać, że nie tylko stale odsuwa problem na dalszy plan, ale że to strategia. I jest sfrustrowany, że nie widzi, by szereg porozumień nabierał kształtu” – wyjaśnia.

„Jego retoryka zmieniła się z »to nic nie będzie kosztować, inne kraje zapłacą« na »będzie krótkoterminowy koszt, ale długoterminowe korzyści«, co stawia go w skomplikowanej sytuacji politycznej” – powiedział William Reinsch, badacz z Centrum Studiów Strategicznych i Międzynarodowych. Donald Trump wielokrotnie powtarzał, że koszty ceł poniosą kraje zagraniczne, podczas gdy w rzeczywistości ponoszą je amerykańskie firmy.

„W umysłach ludzi cła bolą”, ale „umowy będą pozytywne” – podkreśla Reinsch. A jeśli cel 90 umów był nierealny, „to oczywiste, że trzy umowy (z Wielką Brytanią, Wietnamem i Chinami) i jeden opublikowany tekst (z Wielką Brytanią) to za mało” – uważa.

Jednocześnie Trump ogłosił nową taryfę, tym razem na miedź, która wejdzie w życie 1 sierpnia. Sekretarz handlu Howard Lutnick zapewnił również, że procedury wprowadzające cła na produkty farmaceutyczne i półprzewodniki powinny zostać zakończone „do końca miesiąca”. Termin ten „nie jest przypadkowy, ponieważ potwierdza datę 1 ^sierpnia , wzmacniając jej skutki i odwracając uwagę od braku podpisanych w międzyczasie porozumień” – podkreśla Inu Manak.