Wątpliwości co do przyszłości Francii Marqueza w rządzie Petro

Przez trzy tygodnie, po transmitowanym w telewizji posiedzeniu rządu i żądaniu formalnych rezygnacji, rząd Gustavo Petro pozostawał w stanie „czuwania”, stojąc przed pytaniem, który minister pozostanie na stanowisku, a który opuści tekę. Sytuacja w kilku departamentach już się wyjaśniła, lecz Ministerstwo Równości nadal nie jest pewne, co się stanie.

Wieczorem 4 lutego, w dniu posiedzenia gabinetu, ujawnił się ostry konflikt między prezydentem Gustavo Petro a wiceprezydentem i ministrem ds. równości Francią Márquez. Ten ostatni wykorzystał okazję, by zakwestionować stanowisko prezydenta, przejrzystość rządu, a nawet podać w wątpliwość jego ciągłość w sprawowaniu władzy wykonawczej.

„Tego samego dnia, w którym mianował mnie ministrem równości, wręczyłam mu list rezygnacyjny. Wiesz, że położyłem to na twoim biurku, żebyś mógł to podpisać, kiedy będziesz to rozważał” – powiedział Márquez, który upierał się, że pozostanie w rządzie, dopóki prezydent Petro tego nie zarządzi.

Słowa Márqueza nie tylko pokazały rozpad relacji, o którym już wcześniej spekulowano, ale też nie spodobały się prezydentowi. Osoby bliskie władzy wykonawczej twierdziły, że Gustavo Petro skupił większość swojego gniewu na Márquez, ponieważ to ona rozpoczęła ostrą krytykę i posunęła się nawet do powtórzenia komentarzy opozycji na temat rzekomego „szantażowania” prezydenta przez Benedettiego, aby utrzymać go na wysokich stanowiskach.

Rany Rady Ministrów pogłębiły rozbieżności z wiceprezydentem, wynikające ze złego wykonania. Ministerstwo Równości uzyskało w 2024 r. najsłabsze wyniki, uzyskując nieco ponad 3 proc. W związku z tym zaczęły pojawiać się silne pogłoski, że Francia Márquez nie będzie już pełniła funkcji ministra i że będzie jedną z osób, które odejdą w wyniku kryzysu politycznego.

Od trzech tygodni nie wiadomo na pewno, jaka będzie przyszłość Francii Márqueza w rządzie Petro. Pojawiły się już nazwiska kilku kandydatów na jej następców w ministerstwie, którego kadencja nie przekroczy lipca 2026 r., jeśli nie zostanie przedstawiony projekt naprawienia błędów w jego utworzeniu.

Na liście znalazła się również María Paz Gaviria, która mniej więcej w tym samym czasie ogłosiła swoje odejście z kierownictwa Artbo. Wersję tę odczytano jako ukłon w stronę Partii Liberalnej, gdyż jest córką jej dyrektora, byłego prezydenta Césara Gavirii. Osoby bliskie byłemu prezydentowi twierdzą jednak, że próby przekazania mu teki były bezpodstawne.

Wspomniano także o Carlosie Carrillo, obecnym dyrektorze UNGRD. W obliczu kontrowersji był jedną z osób, które złożyły formalną rezygnację, jeszcze zanim zażądał tego prezydent. Nie ma żadnej odpowiedzi od prezydenta w sprawie jego ewentualnego odejścia z agencji, która jest zamieszana w skandal korupcyjny Olmedo Lópeza.

Ostatnią wymienioną kandydatką na to stanowisko jest Tamara Ospina, obecna wiceminister ds. kobiet. Jest ona bardzo blisko związana z prezydentem Petro, a źródła potwierdziły, że na korytarzach Ministerstwa Równości pojawiły się pogłoski, że zostanie następczynią Márqueza. Fakt ten wywołał podziały, ponieważ nie utrzymywał on dobrych relacji z różnymi urzędnikami, zwłaszcza tymi bliskimi obecnemu ministrowi.

Choć pojawiają się nazwiska kandydatów na następcę Francii Márquez, jej przyszłość w rządzie nie jest jeszcze przesądzona. Tydzień temu prezydent i ona spotkali się prywatnie, aby omówić tę sprawę. Nowe spotkanie miało się odbyć wczoraj, w poniedziałek 24 lutego, w Casa de Nariño i miało mieć takie same intencje.

Niewiele się wydarzyło na temat formuły, o której mówili dwaj kandydaci, którzy pojawili się na kartach do głosowania w 2022 r. Jednakże EL TIEMPO dowiedział się z różnych źródeł, że na spotkaniu postawiono ultimatum. To była zasługa Francii Márqueza.

Choć na posiedzeniu gabinetu powiedziała, że ​​list rezygnacyjny znajdował się tam od momentu objęcia przez nią urzędu, nie byłaby skłonna go oddać. Według osób bliskich wiceprezydentowi i rządowi, miała ona powiedzieć prezydentowi, że ona również zrezygnuje ze stanowiska wiceprezydenta, jeśli opuści on Ministerstwo Równości.

To ostrzeżenie stawia prezydenta Gustavo Petro pod ścianą. Zgodnie z Konstytucją, jeśli wiceprezydent zrezygnuje, Kongres musi się zwołać, aby wybrać jego następcę. Nie sprecyzowano, czy musi to być ta sama partia, ani nic w tym stylu. Zazwyczaj władza ustawodawcza zatwierdza wolę prezydenta, ale złe stosunki z władzą wykonawczą mogą doprowadzić do mianowania osoby zupełnie odmiennej od prezydenta.

Pozostawienie Kongresowi możliwości wyboru swojego następcy w przypadku choroby lub całkowitej nieobecności prezydenta byłoby ryzykowne. W ten sposób ostrzeżenie Márqueza stanie się kolejnym czynnikiem, który należy wziąć pod uwagę przy podejmowaniu decyzji, czy będzie on nadal kierował Ministerstwem Równości.

Juan Sebastián Lombo Delgado