Późne podjęcie zatrudnienia i reforma emerytalna opóźnią przejście młodych ludzi na emeryturę do 71 lat.

Świat akademicki ostrzegał już po reformie emerytalnej zaprojektowanej przez byłego ministra José Luisa Escrivę, że wdrożenie Mechanizmu Równości Międzypokoleniowej (IEM) przesunie znaczną część ciężaru wypłat emerytalnych z pokolenia wyżu demograficznego na młodsze pokolenia, już obciążone niepewnością płacową i bezrobociem. To podejście, na które rząd zdecydował się wraz ze zmianami, zwiększy nierówność systemu.

Teraz raport Fundacji BBVA i Walenckiego Instytutu Badań Ekonomicznych (IVIE) na temat „Teraźniejszości i przyszłości młodzieży hiszpańskiej” również skupia się na młodych ludziach i stwierdza, że ​​późniejsze wchodzenie na rynek pracy, przy wskaźniku zatrudnienia osób w wieku od 16 do 29 lat niższym o 15 punktów procentowych niż w 2007 r. , sprawi, że trudniej będzie im ukończyć wystarczająco długą karierę zawodową, aby uzyskać emeryturę w zwykłym wieku emerytalnym, która pozwoli im utrzymać dotychczasowy standard życia.

Według tego badania młodzi ludzie, którzy przejdą na emeryturę w 2065 r. i mogli odprowadzać składki dopiero przez 30 lat, będą musieli zrekompensować sobie niższe składki, opóźniając przejście na emeryturę do 71. roku życia. Co więcej, w wyniku ostatniej reformy będą oni zmuszeni do odprowadzania większych składek na ubezpieczenie społeczne, aby otrzymać emeryturę ze stopą zastąpienia (stosunek pierwszej emerytury do ostatniej pensji) niższą o dwa punkty procentowe od obecnej.

Autorzy badania ostrzegają, że gdyby reformy obecnie wdrażane w innych krajach sąsiednich zostały wdrożone również w przyszłości, nastąpiłby spadek stopy zastępowalności o 10–20 dodatkowych punktów procentowych. „Młodzi ludzie, którzy późno podejmują pierwszą pracę”, twierdzą, „będą musieli wydłużyć swoje życie zawodowe poza wiek emerytalny ustalany każdego roku, aby uzyskać emeryturę, która pozwoli im utrzymać dotychczasowy standard życia, chyba że zgromadzą wystarczające oszczędności (prywatna emerytura, spadek itp.)”.

Według analityków z BBVA Foundation i IVIE , przy obecnym ustawodawstwie, prognozowanym na 2065 r., stopa zastąpienia brutto wynosząca 90% (w przybliżeniu równoważna stopie netto wynoszącej 100%, co oznacza utrzymanie poprzedniego standardu życia) zostanie osiągnięta przy 40 lub więcej latach składek i wieku emerytalnym wynoszącym 65 lat. A aby osiągnąć tę samą stopę zastąpienia przy 35-letniej karierze, przejście na emeryturę będzie musiało zostać opóźnione do 68. roku życia, a do 71. roku życia przy zaledwie 30 latach składek. W ten sposób niższe składki na ubezpieczenie społeczne są równoważone przez mniejszą liczbę lat otrzymywania emerytury publicznej.

W zgodzie z tymi przemyśleniami autorzy raportu podkreślają, że różnorodność cech osób młodych, a zwłaszcza ich poziom wykształcenia, znajduje odzwierciedlenie w warunkach pracy w fazie aktywnej (wynagrodzenia, długość kariery, jakość umów itp.) oraz w emeryturach w okresie przejścia na emeryturę.

Wyjaśniają, że młodzi ludzie są bardziej narażeni na zmiany w cyklu gospodarczym i że średnia jakość ich pracy jest gorsza. Aby wzmocnić to stwierdzenie, podają, że 25,3% młodych ludzi pracuje w niepełnym wymiarze godzin, 12 punktów procentowych powyżej średniej dla całej populacji, a stopa tymczasowego zatrudnienia wśród zatrudnionej młodzieży jest również dwukrotnie wyższa od średniej i wynosi 34,4% w porównaniu do 15,9%.

Wynagrodzenia otrzymywane przez osoby młodsze odgrywają wiodącą rolę w badaniu. „Trzecim wymiarem ich większego poczucia niepewności zawodowej jest pensja” – ostrzegają. Wskazują, że pensje osób w wieku od 16 do 29 lat są o 34% niższe od średniej, a wzrost ich dochodów w całym okresie aktywności zawodowej jest wolniejszy. Podczas gdy poprzednie kohorty osiągnęły bazę składkową podobną do średniej przed ukończeniem 27. roku życia, młodzi dorośli obecnie nie osiągnęli jej jeszcze w wieku 34 lat.