De tijd is versneld

Wederzijdse tarieven, overeenkomsten met China, de twaalfdaagse oorlog in de Israëlisch-Amerikaanse-Iraanse driehoek, de bizarre schommelingen in de olieprijzen, de aanloop naar de ineenstorting van de dollar... Je kunt nog wel even doorgaan, en Amerikaanse burgers zouden aan deze lijst nog gebeurtenissen uit de Verenigde Staten kunnen toevoegen. Zoals bijvoorbeeld de inzet van het leger om rellen te onderdrukken in een microscopisch klein deel van Los Angeles. En toch verbiedt de Amerikaanse grondwet het gebruik van militaire macht binnen de VS. Sommige commentatoren spreken zelfs van het begin van het autoritarisme.

Laten we ons beperken tot wat het marktgedrag heeft beïnvloed en wat ons de nabije toekomst te wachten staat. Ten eerste de twaalfdaagse oorlog. Israël wachtte de uitkomst van de diplomatieke gesprekken niet af en viel Iran aan. Ongeacht wat men van het Iraanse regime vindt (ik denk ten onrechte), alle juristen beweren dat Israël het internationaal recht heeft geschonden. Het enige probleem is dat dit land al lange tijd de hele wereld negeert. Het negeert ook de VS en ik heb de indruk (niet alleen ik) dat de staart met de hond kwispelt, omdat Israël de VS de facto tot een aanval heeft gedwongen.

Het grappigste aan deze nare situatie was dat toen het Iraanse parlement de afsluiting van de Straat van Hormuz goedkeurde, Marco Rubio, de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, China belde om hen te vragen Iran te beïnvloeden om dit niet te doen. En hij dacht dat China het gratis zou doen. Als de situatie niet zo ernstig was, zou het inderdaad heel grappig zijn. De Straat werd niet afgesloten (20% van de totale vraag naar olie stroomt erdoorheen) omdat de ayatollahs het laatste woord hadden en niet zo'n besluit namen. Daaruit volgt dat Iran dit alleen kan doen als het echt geen andere keuze heeft.

Om het verhaal over dit conflict kort te houden, moeten we het hebben over het einde ervan (?). Donald Trump, duidelijk bang voor de rebellie van zijn electorale achterban (MAGA-beweging), aan wie hij een einde aan alle oorlogen had beloofd, werd gedwongen druk uit te oefenen op Israël, waardoor Iran en Israël een staakt-het-vuren aankondigden. Dit is een "eeuwigdurend" staakt-het-vuren volgens Donald Trump, maar geloof dat alstublieft niet. Onder welk voorwendsel dan ook zal de oorlog weer oplaaien, terwijl weinig mensen dat verwachten.

De financiële markten gedroegen zich interessant. De oliemarkt vertoonde een klassiek patroon. De prijs steeg, maar bleef ver onder de verwachte $ 120 bij de sluiting van Hormuz. De prijs van een vat WTI-olie naderde de $ 79, maar daalde na de aankondiging van de wapenstilstand met bijna zeven procent. Deze daling herhaalde zich de volgende dag, toen Donald Trump aankondigde dat China olie uit Iran mocht blijven importeren. Dit droeg ook bij aan het vrijmaken van oliereserves in de VS. Het lijkt erop dat een niveau rond de $ 65 voorlopig een veilig niveau is.

Op de valutamarkt hadden spelers een probleem. Vóór de Israëlische aanval op Iran was het duidelijk dat de dollar zijn status als veilige haven had verloren. Dit resulteerde in dalingen van de dollarindex (belangrijke valuta's ten opzichte van de dollar) toen het sentiment op de beurzen verslechterde. Na het uitbreken van de oorlog veranderde de situatie echter en keerden de dollar en Amerikaanse obligaties tijdelijk terug naar hun status als veilige haven - de dollar won terrein en obligaties werden duurder. Er was een bijna Shakespeare-achtige vraag: wat gebeurt er na de wapenstilstand? Het bleek dat de markten in de vooroorlogse modus waren beland, waardoor de dollar verzwakte. Stemmen van de Fed (Michelle Bowman) hielpen, volgens welke het FOMC de rente in juli zou verlagen. Uit het halfjaarlijkse verslag van de Fed-voorzitter, dat eind juni werd gepubliceerd, kon echter niets van dien aard worden afgeleid. Conclusie: de dollar is en blijft zwak, maar in geval van een ernstige geopolitieke dreiging wint hij tijdelijk terrein.

De goudmarkt had en heeft ook een probleem. Theoretisch gezien zou de reactie op geopolitieke dreigingen gunstig moeten zijn voor de goudprijs, omdat het nog steeds een veilige haven is. Recentelijk echter, elke keer dat de prijs van een ounce een recordhoogte bereikte (rond de $ 3.450), veerde deze weer op, ongeacht wat er in de geopolitiek gebeurde. Spelers trokken de juiste conclusie dat goud voorlopig geen toekomst heeft - het zal geen records breken. Daarom kon zelfs een stevige verzwakking van de dollar de goudprijs niet beletten om met ongeveer twee procent te dalen. Een langere periode van verdere verzwakking van de Amerikaanse munt is nodig voordat de goudprijs nieuwe records begint te breken.

Het is noodzakelijk om te vermelden wat er nieuw is in de handelsoorlog van president Trump. Een klein pluspunt was dat de VS en China de voorlopige overeenkomst die in mei in Genève werd bereikt, hebben verlengd. China zal zeldzame aardmetalen leveren, zonder welke de Amerikaanse economie grote problemen zou hebben. Amerikaanse producten die door China worden geïmporteerd, zullen onderworpen zijn aan een invoerrecht van 10%, en Chinese producten in de VS zullen onderworpen zijn aan een totaal invoerrecht van 55%. Op het eerste gezicht lijkt dit een onevenwicht, maar de 55% is 20% voor fentanyl, 10% voor wederzijdse invoerrechten en 25% voor de eerder opgelegde invoerrechten. Er is dus niets veranderd in deze kwestie.

Ook in het tweede decennium van juni was er geen overeenkomst tussen de VS en andere grote landen. Donald Trump beweert dat het in april ingestelde moratorium op "wederkerige tarieven" op 8 juli niet zal worden verlengd, en Scott Bessent, de Amerikaanse minister van Financiën, zegt dat dit wel mogelijk is. De EU heeft haar reactie op tarieven opgeschort tot 14 juli. De grote vraag is wat er na deze data zal gebeuren. Misschien lukt het de VS op de een of andere manier om met iedereen tot een akkoord te komen, maar er zou een probleem kunnen ontstaan ​​met de EU, omdat Donald Trump de Europese Unie niet met heel zijn hart een warm hart toedraagt, iets wat hij overigens niet onder stoelen of banken steekt. Hoe dan ook, de eerste helft van juli kan zeer turbulent zijn op de financiële markten.

In Polen is het vermeldenswaard, omdat het van groot belang is voor de markten, dat er een zitting van het HvJ-EU over leningen in zloty met de WIBOR-index heeft plaatsgevonden. Dit was geen verrassing, want deze index staat buiten kijf. Zelfs de advocaat van de eiser heeft dit tijdens deze zitting duidelijk aangegeven. Het gaat er dus alleen om of banken hun klanten correct hebben geïnformeerd. Het Hof heeft besloten dat de advocaat-generaal van het HvJ-EU zijn oordeel zal geven (11 september 2025). Het vonnis zal dus enkele maanden later worden gewezen – hoogstwaarschijnlijk in de eerste helft van 2026.

Ik neem aan dat leners in dit geval niet op een positieve uitspraak hoeven te rekenen. De kwestie van de belasting op "overwinsten" van banken hangt echter nog steeds boven de markt. Ik ben een fervent tegenstander van deze belasting, maar sommige politici pleiten sterk voor de toepassing ervan. Dit zou inderdaad nuttig zijn voor de begroting en politici die de kiezers willen temmen. Voor de WSE zou dit het einde van de hausse betekenen, omdat banken de meerderheid van de grote, liquide bedrijven vormen die geliefd zijn bij buitenlanders. Ik hoop dat dit onverstandige idee geen applaus krijgt van de regering en het parlement.