Nieuwe manier van leidinggeven

"Nooit Trump. Ik weet niet of hij net als Nixon is - die niet zo slecht zou zijn en zelfs nuttig zou kunnen zijn - of dat hij de Hitler van de Verenigde Staten is." Degene die deze complimenten schreef, is de huidige vicepresident die door Trump is uitgekozen. Hij heeft het allemaal geslikt en hem ook een paar complimenten gegeven. Hij zei hoe knap, slim en nuttig hij zou zijn, vooral wetende dat als de volgende schutter raak schiet, Vance automatisch president zou zijn.

We wisten allemaal al dat Trump een behoorlijk bruut is. Maar met de hulp van Sánchez en door hem te kopiëren, maakt het hem niets uit om maatschappelijke ellende te veroorzaken. Omdat Trump meer is, veroorzaakt hij meer maatschappelijke ellende dan Pedro, maar de basis - minachting voor mensen, voor iedereen, niet alleen voor de technokaste - is dezelfde.

Trump zou de grootste deportatieoperatie in de geschiedenis hebben gelanceerd. Tegelijkertijd gaat hij naar Californië met de dreiging de noodhulporganisatie op te heffen. Tegelijkertijd lees ik dat presidentiële decreten de rechterlijke autonomie proberen te ondermijnen. Sociale pijn. Omdat hij wereldwijd minder belangrijk is dan Trump, maar wel het auteursrecht heeft, beperkt Sánchez, de bedenker van de naam, zich tot het langzaam bestuderen van de verhoging van de pensioenen. Hij wil namelijk dat de verhoging wordt opgenomen in een omnibusdecreet, samen met nog veel meer zaken. Daarom wordt het een omnibusdecreet genoemd.

Puigdemont zorgt er met zijn zeven stemmen voor dat Sánchez het decreet niet kan doorvoeren. Sánchez geeft Feijóo de schuld, die ertegen is omdat dat nou eenmaal de bedoeling is van de oppositie. En Pedro, die de pensioenverhoging apart had kunnen doorvoeren, doet dat liever niet met de slogan 'bus of niks', wat volgens hem maatschappelijke pijn veroorzaakt.

MBO, management by objectives, heb ik altijd leuk gevonden, omdat het zich richt op de verantwoordelijkheden van mensen. Hij maakte onderscheid van MBA, management by activities, waarbij mensen veel te doen hadden. Bij de DpO hadden ze dezelfde zaken, maar dan gegroepeerd in doelstellingen die ze moesten bereiken.

Nu zie ik dat aan beide kanten van de Atlantische Oceaan DpAM in de mode raakt, management door middel van bedreigingen, gebaseerd op 'als je je niet gedraagt', dat wil zeggen, als je niet doet wat ik zeg, met een verschil in uiterlijke vorm: bruut voor Donald, lachend of minachtend voor Pedro, maar beide Hitleriaans.

Trump zal onbewust bijdragen aan de opbouw van Europa, omdat een verenigd Europa een macht zal zijn, terwijl een verdeeld Europa een samenloop van naties zal zijn die elk hun eigen weg gaan. Ik weet dat Spanje op nummer één staat, volgens Pedro, maar dat doet het door te dreigen met het vervangen van het land dat ik niet leuk vind door een land dat ik wel leuk vind, en dit land door een land dat ik ook wel leuk vind. Ondertussen blijft het land zitten met een aanzienlijk tekort en een nog hogere schuld. Eigenlijk zijn we een land dat doet wat het kan. En dat is genoeg.

Ik vraag alleen dat Pedro's dreigementen in Spanje ophouden. Trump heeft er al genoeg van. Peter, vertel je ministers dat sommigen van hen onuitstaanbaar zijn. Leg ze uit wat DpAM is.