Guido Sandleris: "Het is een vergissing om te denken dat de situatie met de dollar en de rente hetzelfde is als in 2018; er is geen sprake van een crisis, alleen van meer volatiliteit."

- Is wat er met de dollar en de rente gebeurt hetzelfde als in 2018, zoals sommige economen en banken nu beweren? Jullie hebben een programma geïmplementeerd, in jargon bekend als monetaire aggregaten, dat de hoeveelheid geld op straat probeert te controleren.

Ik zie vandaag geen crisis; ik zie wat meer volatiliteit. En het is een vergissing om te denken dat wat er met de dollar en de rente gebeurt vergelijkbaar is met 2018. Ik erken wel dat er overeenkomsten zijn tussen toen en nu. Bijvoorbeeld? Een wisselkoers die tussen bandbreedtes schommelt, een streefcijfer voor monetaire aggregaten en een rente die endogeen beweegt. Dan kun je zeggen of de dollar meer of minder schommelt, of de rente meer of minder endogeen is, maar er zijn overeenkomsten.

We hebben dat plan geïmplementeerd in de context van een valutarun, toen de dollar al bijna 100% in waarde was gestegen, van $ 20 naar meer dan $ 40. Onze ondergrens lag boven het huidige plafond. Er waren geen enkele beperkingen. Naar mijn mening is de vraag die velen stellen, niet alleen jij, of dit 2018 of 2019 is, de verkeerde. De vraag zou anders moeten zijn.

-Als wat er nu gebeurt de voorbode is van een dollarchaos zoals die in 2017 plaatsvond, vóór de verkiezingen.

- Ik zie het niet. Kijk, in 2017 won Cambiemos de verkiezingen, ik zat op het ministerie van Economie, en zes maanden later hadden we een enorme wisselkoerschaos. Maar na die wisselkoerscrisis hebben we een systeem ingevoerd dat vergelijkbaar is met het huidige.

-Maar zou dit net als in 2017 kunnen zijn: een regeringspartij die de verkiezingen wint en tegelijkertijd een valutacrisis veroorzaakt?

De onevenwichtigheden in 2017 waren groter dan nu. Het tekort op de lopende rekening verdubbelde en er was een primair begrotingstekort van vier procentpunten van het bbp, tegenover een licht overschot nu. Bovendien was de invloed van buitenlandse investeerders op de carry trade in 2017 veel groter, wat betekent dat er een grotere kans was op schade door een omkering van de kapitaalstromen, zoals uiteindelijk ook gebeurde. Ten slotte is Vaca Muerta nu een anker dat in de toekomst dollars zal genereren.

Velen zeggen: "Oké, met die bedragen", maar de dollars zijn niet genoeg om de schulden te dekken waar het land de komende twee jaar mee te maken krijgt. Bovendien zijn de schulden hoger dan die waarmee Macri in 2017 te maken had.

-We hadden ook nog eens een aantal schulden die moesten worden afgelost. Een van de redenen waarom we in 2018 naar het IMF gingen, was juist om aan die verplichtingen te kunnen voldoen.

-Zullen de hoge rentetarieven van deze week de economie schaden?

Als ambtenaar sta je voor een afweging: laat de dollar stijgen of voorkom een piek door het monetaire beleid te verkrappen. Deze hogere rentes weerspiegelen dus grotere onzekerheid. Grotere onzekerheid is slecht voor de economie en zorgt voor ophef. Het is duidelijk dat rentes op dit niveau gedurende lange tijd een negatieve invloed hebben op de economische activiteit. Maar ik voorzie geen crisis in de nabije toekomst. Wanneer Luis Caputo zegt: "We lenen geen enkele peso uit tot de verkiezingen", geeft hij met die afweging een duidelijke boodschap af: hij gaf prioriteit aan hoge rentes om te voorkomen dat de dollar verder zou stijgen, ten koste van mogelijke schade aan het betalingssysteem en, als het op lange termijn aanhoudt, ook de economische activiteit. We zullen zien.

- Het IMF waarschuwde in zijn laatste rapport dat deze monetaire aggregaten leiden tot grotere rentevolatiliteit en waarschuwde dat de communicatie over het monetaire beleid duidelijker moet zijn. Deze week gaan alle lichten aan, nu het economische team om 22.00 uur op Twitter maatregelen aankondigt. Bent u het eens met wat het IMF zegt?

- Over het algemeen wel. Tegenwoordig bepalen de meeste centrale banken de rente, niet de totalen, omdat de vraag naar de lokale valuta om vele redenen fluctueert en het erg moeilijk is om het juiste niveau te berekenen. Als je het aanbod vasthoudt, fluctueert de rente sterk, en dit is een probleem in economieën met ontwikkelde financiële systemen, met veel krediet, omdat het de hypotheekrente beïnvloedt en het leven van mensen compliceert. Maar in Argentinië bestaat dat allemaal niet. In 2018 zijn we voor deze regeling gegaan omdat de geloofwaardigheid van het inflatiedoelstellingsregime ernstig was aangetast en we midden in een crisis zaten. Er was een begrotingstekort, angst dat de Centrale Bank de schatkist zou financieren, en we moesten duidelijk aantonen dat we dat niet gingen doen. We zeiden: "De monetaire basis groeit niet." Maar nu is de situatie anders, omdat er een begrotingsevenwicht is en de Centrale Bank de schatkist niet hoeft te financieren.

-En waarom heeft de regering dan haar toevlucht genomen tot dit plan?

Ik weet het niet zeker. Er zit iets verleidelijks in, en dat is dat net zoals er in fiscale termen een getal is dat de balans van de overheidsrekeningen weergeeft, het monitoren van de ontwikkeling van monetaire aggregaten ons in staat stelt te zien of een monetair beleid al dan niet laks is. Het is algemeen bekend dat dit soort regelingen volatiliteit in de rentetarieven genereren, en ik geloof dat dit een van de triggers was die in juli leidde tot de vroegtijdige exit van pesoposities naar dollars. Als je een onervaren belegger bent en je hebt een belegging en je ziet op je mobiele app dat de rente 's nachts is gedaald, nou, dan stap je er misschien wel uit. Dat merkte het IMF op in een deel van het rapport.

-Maar de bestaande volatiliteit gaat verder dan dit nieuwe plan, toch?

- Dat klopt. Het is normaal dat er tijdens verkiezingstijd, zelfs bij tussentijdse verkiezingen, wat meer politieke ruis en onzekerheid is, vooral omdat het Kirchnerisme nog steeds de dominante kracht is binnen het Peronisme. De regering was zeer succesvol met fiscale orthodoxie en monetaire heterodoxie gedurende de bijna twee jaar dat ze aan de macht was. Maar het klopt dat ze de wisselkoers hebben gebruikt, en dat zorgt ervoor dat het land duurder wordt in dollars. We hebben dit proces van dollarprijsstijgingen vorig jaar en een groot deel van dit jaar meegemaakt. In bijna alle stabilisatieprogramma's zie je wisselkoersachterstand, en wat Milei deed, hebben we nog nooit eerder gezien in de economie.

-De overheid stelt dat, aangezien het aandeel van krediet in het bbp laag is, bankklachten oververtegenwoordigd zijn. Klopt dat?

-Je hebt gelijk dat rentevolatiliteit een grotere impact heeft naarmate het financiële systeem verder ontwikkeld en groter is. Maar dat betekent niet dat de impact van renteverhogingen nul is, en als het langdurig aanhoudt, zal het gevolgen hebben, dat beweer ik.

Er zijn twee opties. Eén optie is die welke de regering voorstelt: geen enkele peso vrijgeven tot de verkiezingen, hoge rentes en een stabiele dollar handhaven, omdat het belangrijk is om de inflatie te verlagen. Deze optie brengt risico's met zich mee in de betalingsketen, met de kanttekening die de regering maakt: ons financiële systeem is klein, dus de gevolgen als de maatregel niet langdurig wordt verlengd, zullen ook voelbaar zijn. Het alternatief? Een iets hogere dollar accepteren, waardoor het voor ons in dollars iets duurder wordt.

-Maar we zien dat de doorberekening naar prijzen lager is.

-“Speel Menger,” zou de regering zeggen...

- Daar is enig bewijs voor. Maar ik denk dat met een dollar die iets boven de $1.350 staat, er weinig ruimte is voor verdere koersstijgingen, en dat dit een plan zou zijn om de rentevolatiliteit te verminderen en de rente te verlagen.

Ik denk dat het feit dat ik een openbaar ambt bekleed heb met een bepaalde verantwoordelijkheid, empathie opwekt voor degenen die die functies bekleden. Daarom begrijp ik de afwegingen waar de overheid voor staat, en ik zou misschien meer op mijn gemak zijn met wat meer reserves, een iets hogere wisselkoers, zelfs als dat wat meer inflatie betekent, maar dit zijn beslissingen die zowel kosten als baten met zich meebrengen.

Zou het zorgwekkend zijn als de dollar de top van de band bereikt, dichtbij $ 1.450?

-Nee. En ik blijf erbij: ik denk dat de regering geen problemen zal hebben als ze de wisselkoers van juli bereikt, plus een mechanisme om de volatiliteit van de rente in pesos te verminderen.

-Kan er een probleem ontstaan bij het verlengen van looptijden, zoals in 2019 gebeurde?

Ik zie het niet als zodanig, omdat het de rentevolatiliteit was, niet de hoogte ervan, die de vraag naar in peso's luidende activa verminderde, aangezien het risico van het kopen van staatsobligaties toenam. Dat gezegd hebbende, als het monetaire beleid wordt aangepast op basis van wat ik hierboven heb gezegd, zou de interesse in en de vraag naar deze instrumenten moeten herstellen. Natuurlijk zijn de looptijden waarmee het ministerie van Financiën te maken heeft niet irrelevant in de aanloop naar augustus en september. Het is nooit goed om in een bepaalde maand een zeer hoge rollover-muur te hebben, maar daarvoor moet je meer rente betalen, en tja... achteraf gezien zouden we graag minder looptijden zien...

-Wanneer zal het landenrisico afnemen?

- Het hangt af van de uitslag van de verkiezingen en de opbouw van reserves. Maar voor dat laatste is mogelijk een hogere wisselkoers nodig en moet de inflatie langzamer worden verlaagd. Daar is geen ontkomen aan. Maar nogmaals: dit zijn afwegingen die de regering zal maken.

Volgens Guido Sandleris, voormalig president van de Centrale Bank van Argentinië (BCRA), zorgden drie factoren ervoor dat de financiële volatiliteit in juli toenam: "De politieke onrust over het Congres dat de overheidsuitgaven aanjaagt en het begrotingstekort in gevaar brengt, veranderingen in het functioneren van het monetaire beleid en een verminderde hoeveelheid dollars, waarbij het ministerie van Financiën bijna 1,5 miljard dollar heeft opgekocht." Sandleris sprak ook over zijn eerdere ervaringen bij de bank.

-Wat vindt u van de relatie van de president met de Centrale Bank?

-De afgelopen decennia hebben ons geleerd dat onafhankelijke centrale banken doorgaans goede resultaten boeken als het gaat om het beheersen van inflatie. Het is echter ook waar dat in crisissituaties zoals die welke deze regering heeft meegemaakt, het idee van een onafhankelijke centrale bank die niet samenwerkt met de uitvoerende macht, een recept voor een ramp is.

Waar houdt coördinatie op als er zoveel nabijheid is en de president van het land econoom is? Is het een voordeel of een nadeel?

Een president die econoom is, heeft het grote voordeel dat hij zich misschien beter bewust is van bepaalde risico's, en dat maakte snellere begrotingscorrecties mogelijk. Het nadeel is dat je bij de bank dagelijks aandacht moet besteden aan technische aspecten, iets wat een president van het land onmogelijk kan, zelfs als hij de beste econoom ter wereld is. Dus een beetje meer afstand helpt. Toen ik de functie van president van de Centrale Bank aanvaardde, herinner ik me een gesprek met Mauricio Macri. Ik had met het economische team van het ministerie van Financiën gewerkt en ik zag hoe Macri elke dag met Caputo sprak, die toen de leiding had over de bank. We hadden een paar zeer hectische maanden achter de rug wat betreft de wisselkoers. Dus voordat ik aantrad, zei ik tegen Macri: "Ik aanvaard de functie, maar het lijkt me dat een voorwaarde hiervoor is dat we niet elke dag kunnen praten over de koersbewegingen van de dollar. Maak je geen zorgen, als er iets relevants gebeurt, zal ik met de minister of met jou praten en het je uitleggen." Maar we kunnen niet over micromanagement praten, want we moeten ruimte laten voor werk, anders wordt het moeilijk. Dit betekent niet dat we niet moeten coördineren.

Bent u het ermee eens, zoals velen beweren, dat het economische team een definitieve regel voor de wisselkoers moet definiëren, waarmee het plafond op de band zou worden opgeheven en de laatste stap naar stabilisatie zou worden gezet?

Ik zou het niet overhaasten. Ik denk dat er nog tijd is om te consolideren wat we hebben. Net zoals de overheid fiscaal zeer orthodox was, is ze monetair zeer pragmatisch geweest, en ik zeg dit als een compliment aan de overheid, ondanks de fouten die ze mogelijk heeft gemaakt. Maar met de initiële kloof, de hoge inflatie en de negatieve reserves is het logisch om het monetaire systeem te veranderen. Het einde van die reis is wat we allemaal willen: een normaal land waar de dollar zweeft, maar ik zou het niet overhaasten.

Een herinnering: toen mijn kinderen geboren werden.

Een maatschappij die u bewondert: Ik waardeer de waarde van vriendschap in de Argentijnse maatschappij, de familiebanden, en ik zou graag zien dat er meer respect is voor de regels.

Een boek: een verhaal over liefde en duisternis.

Een hobby: voetbal, tennis en lezen.

Een project: mijn kinderen begeleiden.

Een droom: nummer 9 van Boca Juniors worden en het nationale team vormen.