Bankrisico: MPS stijgt, Mediobanca doet opnieuw een bod. Maar Generali beslist.

Voet stevig op het gaspedaal. Bijna voluit. In recordtijd roept Mediobanca op 21 augustus een aandeelhoudersvergadering bijeen, waarin aandeelhouders worden opgeroepen om te stemmen over het groene licht voor het overnamebod op Banca Generali. De mogelijke startdatum van het bod wordt vastgesteld op begin september en de spelregels worden herschreven. Banca Generali zelf wordt uitgesloten van de voorlopige overeenkomst, waardoor de goedkeuring van Generali alleen, dat 50,17% van de aandelen bezit, voldoende is, en de deadline voor het herzien van de voorwaarden van het bod wordt vervroegd. Niet langer vóór de publicatie van het document, maar bijna tot het einde van de acceptatieperiode. "Een verrassende zet? Misschien wel een wanhopige," aldus Rony Hamaui, hoogleraar monetaire economie aan de Katholieke Universiteit van Milaan. "Na de cijfers van MPS," legde de econoom uit aan AdnKronos, "begint Piazzetta Cuccia steeds sterker het gevoel te krijgen dat het concurrerende overnamebod, dat van Monte dei Paschi op Mediobanca, de finishlijn nadert." De aandeelhoudersvergadering werd met slechts enkele dagen van tevoren, midden in de zomer, bijeengeroepen voor 6 of 21 augustus, en "het risico dat velen om procedurele redenen niet aanwezig kunnen zijn, lijkt op zijn zachtst gezegd ongebruikelijk."

De onlangs gepubliceerde financiële resultaten van Siena zijn indrukwekkend: de resultaten overtroffen de verwachtingen, de brutowinstverwachting werd verhoogd tot meer dan € 1,5 miljard in 2025 en er was € 2,8 miljard aan overtollig kapitaal, dat mogelijk beschikbaar zou kunnen komen in het overnamebod op Mediobanca. De biedperiode loopt formeel af op 8 september. De tijd dringt. "Dus Mediobanca zet de zaken vooruit", benadrukt Marta degl'Innocenti, hoogleraar Financiële Intermediairs aan de Universiteit van Milaan, in gesprek met AdnKronos. "Het probeert Monte dei Paschi voor te zijn, de initiële beperkingen te versoepelen en zichzelf een langere tijdshorizon te gunnen om de alliantie met de Leeuw veilig te stellen voordat het te laat is, meer operationele flexibiliteit te introduceren en aandeelhouders te dwingen hun beslissingen te nemen in een nog steeds veranderende context."

Generali neemt echter de tijd. CEO Philippe Donnet zei: "Laten we doorgaan met de onderhandelingen", en noemde ze "complex", waarvoor "we geen tijdslimiet zullen stellen." Voor sommigen is het groen licht; voor anderen een knipperend geel. Maar voor Nagel, die geen tijd heeft, is het genoeg. Daarom is het gevoel dat het spel volledig tussen Mediobanca en Generali is, zoals Hamaui benadrukt: "Als je erover nadenkt, is de overname van Piazzetta Cuccia geen overname. Omdat het in wezen niets meer is dan een privéonderhandeling tussen twee partijen, in plaats van een openmarkttransactie. Als Generali, dat als enige een meerderheidsbelang in Banca Generali heeft, nee zegt, gaat het overnamebod niet door. Zelfs als alle andere aandeelhouders ja zeggen." De econoom benadrukt nog een ander aspect, "dat zeker niet secundair is, misschien zelfs over het hoofd gezien. In de eerste versie van het bod nam Mediobanca een beperking op voor de aandelen die bestemd waren voor Generali: ze mochten een jaar lang niet worden doorverkocht. Nou, die clausule is niet langer van kracht." Waarom? Volgens de professor, die ook auteur is voor het economenplatform lavoce.info, is het gunstig voor beide partijen: "Generali zou de aandelen van Mediobanca onmiddellijk kunnen doorverkopen aan bevriende partijen, die dan invloed kunnen uitoefenen op de aandeelhoudersvergadering. En misschien hoopt Nagel zelf dat zo voorkomen kan worden dat de hele bestuursstructuur in vijandige handen valt: die van Caltagirone en Delfin."

Aan de ene kant staat Mediobanca, dat weigert toe te geven aan Siena. Aan de andere kant Generali, dat de bewegingen om zich heen nauwlettend in de gaten houdt, wetende dat het het volgende doelwit zou kunnen zijn, vooral gezien zijn BTP-portefeuille, die per 30 juni € 40,6 miljard bedroeg en daarmee de grootste particuliere investeerder is die is blootgesteld aan de Italiaanse staatsschuld. Als de omstandigheden echter gunstig zijn, zou de Leeuw ook bereid kunnen zijn om zijn retailbank te behouden en alleen de Europese askaart te spelen met de Franse bank Natixis. Bovendien, zoals Hamaui opmerkt, "heeft Mediobanca al enkele richtlijnen gepubliceerd voor de overeenkomst met Generali, zoals de tienjarige looptijd van het distributiepartnerschap en de rol van Piazzetta Cuccia als distributeur." Is alles al vastgelegd? Bijna. Een bedrijfsjurist die anoniem wilde blijven, suggereerde tegenover AdnKronos dat de wetgeving inzake openbare biedingen op verschillende punten onduidelijk is en vatbaar voor interpretatie. Hamaui suggereert met de nota die op de avond van 6 augustus werd uitgegeven: "Mediobanca heeft zichzelf mogelijk tot het uiterste gedreven. Het is in staat een precedent te scheppen waarmee het de kaarten schudt in een spel dat al begonnen is en aandeelhouders niet de informatie biedt die ze nodig hebben."

Marco Gambaro, econoom en hoogleraar toegepaste economie aan de Universiteit van Milaan, vertelt AdnKronos dat "er misschien geen andere keuze is. Omdat Siena oprukt. En Nagel, die naar verwachting zal vertrekken als MPS succesvol zou zijn, probeert alles te riskeren. Het is alsof je alle voorzichtigheid overboord gooit. Of het is als een kaartenhuis: verplaats één kaart en de rest kan instorten." En dit is de paradox, concludeert Gambaro: "Het overnamebod van Mediobanca, gebaseerd op Donnets 'misschien', is de meest gedurfde tegenzet van deze zomer in de bankensector geworden. En wat het meest gedurfde overnamebod leek, dat van MPS, is uitgegroeid tot iets dat steeds dichter bij de verwezenlijking ervan komt." (door Giacomo Iacomino)