De Automobielclub van Colombia viert haar 85-jarig jubileum. Ze zet zich in voor verkeersveiligheid en motorsport.

Voor de nieuwe generaties betekent de naam Automobielclub van Colombia misschien niet zoveel meer. Maar als u het aan uw ouders en grootouders vraagt, komt u erachter wat deze non-profitorganisatie, opgericht op 18 oktober 1940, voor het land heeft betekend.

Dat jaar besloot een groep enthousiastelingen in de voetsporen te treden van de Argentijnse Automobielclub (ACA) , tot op heden de grootste en meest vooraanstaande in de regio, als een solide organisatie rondom auto's en motorsport. Zo nam hij de taak op zich om in ons land een soortgelijke vereniging op te richten, de Automobielclub van Colombia (ACC).

Dat jaar organiseerde de ACA de Grand Prix van Zuid-Amerika, waarbij de auto's door verschillende Colombiaanse steden reden. In 1941 deed Colombia mee aan de autosport met de Bogotá-Cali-Bogotá Double , de voorloper van het Colombiaanse Central Circuit, dat voor het eerst in 1949 werd gehouden.

In de particuliere sector is de ACC ontstaan ​​met het idee om verantwoord autogebruik te bevorderen en leden te helpen door een maandelijkse bijdrage te betalen. Ze krijgen dan relevante informatie over het stadsverkeer, reisgidsen met kaarten van de belangrijkste snelwegen van het land en zelfs kortingen op hotels en restaurants.

Enkele maanden later sloot de demontageservice zich bij deze initiatieven aan, wat de organisatie in heel het land bekend maakte en veel voertuigeigenaren aantrok die zich meteen aansloten om snel en tijdig hulp te ontvangen.

Een Willys en Dodge Power Wagon uit 1946 werden iconen van de ACC en worden in perfecte staat bewaard ter ondersteuning van de voortdurende activiteiten van de organisatie. Ze reden naast Renault 4's, een kleine Samurai uit 1995 en diverse kranen.

Deze diensten werden geleidelijk uitgebreid, waardoor de ACC relevanter werd in een tijd waarin voordelen voor de automobielsector ontbraken. Zo opende de ACC dankzij een partnerschap met Tropical Oil Company een tankstation en een magazijn voor auto-onderdelen, waar haar leden tegen betaalbare prijzen en met exclusieve service hun voorraad konden aanvullen. Daarnaast werkte de organisatie samen met de toenmalige transportautoriteiten om haar leden te begeleiden en te helpen met transitprocedures. Zo konden zij de benodigde documenten verkrijgen om op de hoogte te blijven van de autoriteiten en te voldoen aan de regelgeving.

Een andere belangrijke stap werd gezet in 1947, toen de ACC zich aansloot bij de Internationale Automobielfederatie ( FIA ), die sinds de oprichting in 1904 wordt beschouwd als 's werelds grootste autoriteit op het gebied van motorsport en alles wat met het gebruik van auto's te maken heeft.

In 1950 was de ACC al een belangrijk lid van de FIA ​​en de Federación Interamericana de Touring y Automóvil Club (Fitac) , de regionale vereniging van automobielclubs, in die mate dat het werd aangewezen als de enige nationale instantie die bevoegd was om de internationale pas en de certificaten uit te geven waarmee voertuigeigenaren hun auto's buiten het nationale grondgebied konden besturen.

De ACC vierde haar eerste 10-jarig bestaan ​​met de Doble a Tunja , wat volgens haar eigen woordvoerders het begin markeerde van een belangrijk decennium voor de nationale autosport en deze samenwerking definitief verbond aan de organisatie van races.

In de jaren vijftig werden de Drie Uren van Bogotá en het circuit rond het El Campín-stadion gehouden. Samen met de opkomende Club Los Tortugas organiseerden de directeuren van de ACC de Rally van de Andes, een belangrijke wedstrijd die op 15 augustus 1957 werd verreden over de routes Bogotá-Cali, Cali-Medellín en Medellín-Bogotá , en nog meer wegwedstrijden die in 1967 hun hoogtepunt bereikten met de laatste editie van het Colombiaanse Central Circuit.

In 1980 hielp hij bij de oprichting van de Tocancipá-renbaan nadat de Ricardo Mejía-renbaan sloot.

Als vertegenwoordiger van de FIA ​​heeft de ACC de sportieve bevoegdheid voor Colombia en fungeert als kanselarij voor de uitgifte van internationale rijbewijzen. Daarnaast draagt ​​zij jaarlijks en naar eigen goeddunken zorg voor de controle over de wedstrijden die in het land onder leiding van de Automobielfederatie worden gehouden en ziet zij erop toe dat deze aan de internationale normen voldoen. Hij vertegenwoordigt ook de FIA ​​op het gebied van karting.

In 1982 richtte de ACC haar eigen rijschool op, die nog steeds met de modernste voertuigen rijdt.

De jaren negentig waren een periode van crisis voor de ACC, omdat steeds meer verzekeraars hun leden aanvullende diensten gingen aanbieden . Dit leidde tot een fundamentele herstructurering. In de kleur witzilver ging het van een organisatie die zich richtte op de sport en haar leden naar een mobiliteitsclub die veel actiever was in de maatschappij.

Zo stapte hij volledig over naar de markt voor verkeersveiligheidstrainingen, waardoor hij contact kon leggen met verschillende bedrijven en industrieën in het land met het idee om degenen die verantwoordelijk zijn voor het besturen van voertuigen, vrachtwagens en motoren, op te leiden.

Naast de 150 zakelijke klanten verzorgt de ACC momenteel ook educatieve workshops op openbare scholen . De ACC is van mening dat schoolbezoek direct verband houdt met ongevallen, met name motorongelukken, en dat de implementatie van dergelijke programma's daarom ook daar moet beginnen.

Ook is het bedrijf de wereld van antieke voertuigen binnengetreden dankzij resoluties van het Ministerie van Transport die het autoriseren "als een entiteit die gespecialiseerd is in het behoud en onderhoud van antieke en klassieke voertuigen" en het toestaan ​​"om de registratie van een geïmporteerd antiek of klassiek voertuig voor de eerste registratie te verwerken."

Deze activiteiten werden later gereguleerd en zorgden ervoor dat de ACC belangrijke goedkeuringen kon afgeven, zoals de geschiktheid van de verschillende modellen waarmee de beroemde "blauwe kentekenplaat" werd verkregen en de goedkeuring die het Ministerie van Handel vereiste om speciale modellen van historische waarde in het land toe te laten.